28 Eylül 2013 Cumartesi

Sarellamın ayrılık endişesi

İnsanlarla iletişim kurmaya, kucağa gitmeye, öpülmeye bayılan Sarellam son birkaç haftadır bana yapışık yaşamaya, geceleri ağlayarak uyanmaya, yanımda bana sarılarak uyumak istemeye ve bazen diğer insanları yabancılamaya başladı..


Bana bu kadar çok güvenmesine içten içe mutlu olsam da, neredeyse 24 saat beraberiz ve banyoya bile gidemeyecek hale geldiğim içinde oldukça yorulmaya başladım..

Babasıyla da sabahları çok iyiler, babası evden çıkarken Sarellamla çok tatlı vedalaşıyorlar kapı kapanıyor, Sare 'baba' diye ağlamaya başlıyor..İlgisini başka yerlere çekip, oyalıyorum ve unuttuğunu sanıyorum ama akşam olup da baba işten geldiğinde, uzunca bir süre yüzüne bakmıyor ve küsüyor..Yani aslında unutmuyor..

Bu durumun ne olduğunu araştırdığımda bunun ayrılık endişesi, İngilizce adıyla seperation anxiety http://www.babycenter.com/0_separation-anxiety_145.bc olduğunu, 6. ayda başlayıp 10-12. aylarda tavan yaptığını ve 18. aya kadar devam ettiğini ve tamamen 3 yaşı civarında bittiğini öğrendim..

Bu dönemde bebek, yapışık yaşamaya, anne ya da baba uzakta olduğunda ağlamaya, yabancılardan korkmaya, gece anne babayı isteyerek uyanmaya ve anne babanın kucağında ise hemen rahatlamaya başlıyormuş..

Anlatılanlara göre, 10-18. aylar arasında daha da şiddetlenecekmiş bu durum..Nasıl daha yapışık olabiliriz bilmiyorum ama :)

Bu durumu hafifletmek için okuduklarımı uygulayarak, onu oynarken bırakıp yan odaya gidiyorum, diğer odadan seslenmeye çalışıyorum, ona hep yanında olduğumuzu, onun çok güçlü ve cesur olduğunu söylüyorum, tensel temas kuruyorum, mümkün olduğunca rahatlatmaya çalışıyorum..

Tatlı meleğimin bu döneminin çok sağlıklı olduğunu, gelişiminin bir parçası olduğunu,ayrılık endişesini de zamanı geldiğinde atlatacağını artık biliyorum..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Yorumlarınızı bekliyorumm